သမၼတ႐ံုး ၀က္ဘ္ဆိုဒ္တြင္ ေနျပည္ေတာ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၄ ရက္ေန႔ရက္စဲြျဖင့္ေဖာ္ျပထားေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာတစ္ေစာင္တြင္ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီညီလာခံက်င္းပသည့္သတင္းကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ ၎တြင္ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ဖံြ႕ျဖိဳးေရးပါတီဥကၠဌႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ဟု
ေခါင္းစည္းတပ္ထားသည္။ေနာက္ဆက္ တဲြသတင္းမ်ားအရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္သည္ သမၼတတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္အတြင္း ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ၏တာ၀န္ မ်ားကိုမထမ္းေဆာင္ရေသာ္လည္း ပါတီဥကၠဌတာ၀န္ကို ယူထားႏိုင္သည္ဟု ပါတီအတိုင္ပင္ခံအဖဲြ႕၀င္ ဦးေအာင္ေသာင္း ကေျပာေၾကာင္း The Myanmar Post Global ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္ကိုလည္းဖတ္ရသည္ ။ “ဖဲြ႕စည္းပံုမွာ ပါတီ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ျခင္္းမျပဳရလို႔ဘဲ ျပဌာန္းထားတာပါ ။သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ ပါတီတာ၀န္ မထမ္းေဆာင္ ရင္ ဘာမွေျပာလို႔ မရပါဘူး” ဟုလည္း ဦးေအာင္ေသာင္းက ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္ကိုလည္းဖတ္ရပါသည္ ။ ေျပာလို႔ရသည္ မရသည္ေတာ့ မေျပာလိုပါ ။ ထိုအသံုးအႏႈန္းကို ဖတ္လိုက္ရသည္မွာေတာ့ “ႏွာေခါင္း၀ကို ၾကက္ေမႊး ႏွင့္ မထိတထိ ကလိသကဲ့သို႔ ” အေတာ္ပင္ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေစပါသည္ ။
ဦးေအာင္ေသာင္းေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားထဲတြင္ပါ၀င္သည့္ ကိုးကားခ်က္မွာ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ အခန္း(၃) ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ဒုတိယ သမၼတမ်ား (ဆိုင္ရာအခန္း) အပိုဒ္ ၆၄ကို မွီျငမ္းကိုးကားခ်က္ျဖစ္ပါသည္ ။ အျပည့္အစံုေဖာ္ျပရလွ်င္ “ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယ သမၼတမ်ား သည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုခု၏ အဖဲြ႕၀င္ျဖစ္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယသမၼတမ်ားအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသည့္ေန႔မွစ၍ မိမိတို႔ ရာထူးသက္တမ္း အတြင္း ယင္းပါတီအဖဲြ႕အစည္း၏ ပါတီ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းမျပဳရ” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္ ။
ဤေနရာတြင္ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ေမးျမန္းလိုသည္မွာ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး ပါတီ၏ဥကၠဌဟူေသာ ႀကီးမားလွ သည့္ ရာထူးကို ေပးအပ္ခံထားရသည့္ ၊ လက္ခံရယူထားသည့္ ဦးသိန္းစိန္သည္ သူ၏ သမၼတသက္တမ္းတြင္ ပါတီတာ၀န္ မ်ားကို အမွန္တကယ္ထမ္းေဆာင္ျခင္္း ႐ွိမ႐ွိ ျပည္သူမ်ား အေနျဖင့္ မည္သို႔သိႏိုင္ပါမည္နည္း ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္ ။ ေမးစရာ ဆက္႐ွိလာသည္က ဥကၠဌ တာ၀န္ကို အမွန္တကယ္ထမ္းေဆာင္ျခင္း မ႐ွိေသာသူအား အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုတာ၀န္ကို ဆက္လက္ ေပးအပ္ထားပါ သနည္း။ ထိုမွ်ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ပါတီဥကၠဌတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျခင္းမ႐ွိသည္ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ရ ေစရန္ မည္သို႔စီစဥ္ေပးထား ပါသနည္း။ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ ညီလာခံက်င္းပရန္ မည္သူက စီမံခဲ့ ပါသနည္း။ ထိုညီလာခံစီမံ ခ်က္တြင္ ဥကၠဌ ၏ သေဘာတူညီခ်က္(လံုး၀)မပါ၀င္ခဲ့ဘူးလား။ ဥကၠဌ၏ သေဘာတူညီခ်က္ မပါဘဲ အဘယ္ ဗဟိုအလုပ္ အမႈေဆာင္အဖဲြ႕ သည္ ထိုအစီအမံကိုတာ၀န္ခံ၍ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါသနည္း ။ အကယ္၍ ဥကၠဌ၏ သေဘာတူညီခ်က္ပါ သည္ဆိုလွ်င္ ထိုအခ်က္အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္သည္ ပါတီတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရာ မေရာက္ပါသလား။ ဥကၠဌသည္ ၎၏လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားကို ယခု မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္အား လုပ္ကိုင္စီမံခြင့္အာဏာ တရား၀င္ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ ထားပါသနည္း ။ ထိုထိုေသာ မ႐ွင္းမ႐ွင္း ေမးခြန္းမ်ားစြာကို ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီဥကၠဌ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ႏွင့္ တကြ ဦးေအာင္ေသာင္း အပါအ၀င္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ ၀င္မ်ားအား ေမးခ်င္ပါသည္ ။
ျဖစ္သင့္သည္မွာ သမၼတ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယသမၼတ တာ၀န္ေပးအပ္ခံရသူမ်ားသည္ အမ်ားျပည္သူ၏ မ်က္ေမွာက္တြင္ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာျဖင့္ ပါတီေႏွာင္ၾကိဳးကို ျဖတ္ၾကရ ပါမည္ ။ ပါတီတာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ ျခင္း မျပဳေၾကာင္း ပြင့္လင္းျမင္သာေစရန္မွာ ပါတီ၏ တာ၀န္မ်ားမွ လူသိ႐ွင္ၾကား ႏႈတ္ထြက္ေပးျခင္းမွတစ္ပါး အျခားမ႐ွိႏိုင္ပါ။
ဤသည္မွာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားထဲမွ အားနည္းခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ထပ္မံ ေပၚထြက္လာပါသည္ ။၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ သည္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဥပေဒအပိုဒ္ ၆၄ ကဲ့သို႔ သားေရေရာ္ဘာကြင္း သဖြယ္ လိုသလို ဆဲြဆန္႔ႏိုင္သည့္ ဥပေဒ အခ်က္အလက္မ်ားစြာပါ၀င္ ေနသည့္ ဥပေဒျဖစ္ေနပါသည္။ထိုသို႔အေနအထား ႐ွိသည့္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုမျပင္ဆင္ဘဲ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ကို ႏႈတ္ထြက္ေစခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီ ဥကၠဌ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ဟူေသာျပႆနာ ေပၚေပါက္လာရပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ဒုတိယသမၼတမ်ားသည္ ပါတီ တာ၀န္မထမ္းေဆာင္ရ ဟူ၍ ျပဌာန္းထား ေသာ ဥပေဒကို “ပါတီဥကၠဌေနရာေတာ့ယူထားပါသည္ ၊ပါတီတာ၀န္မ်ားကိုေတာ့ မထမ္းေဆာင္ပါ ” ဟုမ႐ွင္းမ႐ွင္းလုပ္ႏိုင္ျခင္းမွာ အေျခခံဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္မဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္ပါသနည္း ။ ဤသည္ကို တရားနည္းလမ္းတက် ဆံုးျဖတ္ေပးရမည့္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒခံု႐ုံး ဘယ္မွာနည္း ။
သိသိႀကီးႏွင့္္ မ်က္ေစ့စံုမွိတ္ျငင္းေနၾကလွ်င္ေတာ့ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ ။ ေသြးႏု သားႏု ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ကို သည္းေျခပ်က္႐ူးသြပ္ေစမည့္ ေခါင္မိုးမလံုသည့္ဇာတ္လမ္းကေတာ့အခန္းဆက္ေတြမ်ားလာ ပါေတာ့မည္ ။ယခင္ေဆာင္းပါးတြင္ ခံု႐ုံးကို ႏႈတ္ထြက္ေစျခင္းသည္ မျဖစ္မေနလုပ္ရ မည့္ကိစၥမဟုတ္ ၊ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေရးသည္သာ မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ အဓိကအလုပ္ ဟူ၍ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္ ။ “ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဖံြ႕ျဖိဳးေရး ေကာင္စီက … အနာဂတ္ ႏုိင္ငံေတာ္ တြင္ ေရ႐ွည္အက်ိဳး ႐ွိၿပီး ခိုင္မာသည့္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတစ္ခု မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္ သည့္အတြက္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္မွ စ၍ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူက်င္းပေပးခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရး ၊ လံုၿခံဳေရး ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ဥပေဒေရးရာ ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးစံုမွ အေတြ႕အႀကံဳၾကြယ္၀သူမ်ား ၿမိဳ႕နယ္အားလံုးးမွ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္ ေရးဆဲြခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး.. ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအထိ ၁၄ ႏွစ္တိုင္တိုင္ အခ်ိန္ယူကာ ” ေရးဆဲြလာခဲ့သည္ဟုဆိုေသာ အေျခခံဥပေဒသည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္အေဆာက္အဦးႀကီး အတြက္ အခိုင္ အမာ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့သည္ဆိုပါလွ်င္ ထိုအခိုင္ အမာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ အေဆာက္အဦးႀကီး၏အုတ္ျမစ္တြင္ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမ်ား၊ ဒိုင္းနမိုက္မ်ား စနစ္တက်ႀကိဳတင္ ထည့္သြင္း ျမဳပ္ႏွံတပ္ဆင္ခဲ့ေလသလားဟုပင္ ထင္ျမင္စရာျဖစ္ေနပါသည္။
ယခုအခါ ပထမ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ပဥၥမအႀကိမ္ အစည္းအေ၀းႀကီးက်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအစည္းအေ၀း တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌႀကီးမွ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကား ေျပာၾကားရာ၌ “လႊတ္ေတာ္မ်ား ပါလီမန္မ်ား ၊ ကြန္ဂရက္မ်ား သည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ျဖစ္ထြန္းေရးႏွင့္ ႐ွင္သန္ေရးတြင္ အဓိက အေရးႀကီးေသာ က႑တြင္ပါ၀င္ ေနေၾကာင္း” …မွ အစခ်ီကာ တည္ဆဲဥပေဒ စည္းကမ္းမ်ားကို မည္သူမဆိုလိုက္နာၾကရမည္ ၊ မလိုက္နာသူ ၊ ပ်က္ကြက္သူ ၊ ေဖာက္ဖ်က္ သူကို တည္ဆဲ ဥပေဒအရ အေရးယူရမည္ ၊ ဥပေဒအရ အေရးယူေဆာင္႐ြက္ရန္ ပ်က္ကြက္သူကို သို႔မဟုတ္ အဖဲြ႕အစည္း ကိုလည္း “ျပည္သူမ်ား သို႔မဟုတ္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဥပေဒႏွင့္ အညီမျဖစ္က အေရးယူေဆာင္႐ြက္ ပိုင္ခြင့္ ႐ွိေနေစရမည္” ဟုအတိအလင္း ေျပာဆိုခဲ့သည္ကို ပီတိေသာမနႆ ျဖစ္စြာျဖင့္ နားေထာင္မွတ္သားလိုက္ရပါသည္ ။ အထူးသျဖင့္ စကားလံုးမ်ားကို “အဲဒါကဟိုဒင္းေလ ၊ ဒီလိုေပါ့ ၊ ဘယ္လိုေျပာမလည္းဆိုေတာ့” စသည္ျဖင့္ဗလံုးဗေထြးမ႐ွင္း မ႐ွင္းေျပာတတ္ၾကေသာတာ၀န္႐ွိပုဂၢိဳလ္ဆိုသူမ်ားထဲတြင္ “ျပည္သူမ်ား သို႔မဟုတ္ ျပည္သူကိုယ္စားလွယ္မ်ား” ဟု ခဲြခဲြ ျခားျခား ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ေျပာၾကားသြားသည့္အတြက္ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ေလးစားမိပါသည္။
ဤပထမျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ပဥၥမအႀကိမ္အစည္းအေ၀းႀကီး ျပန္လည္က်င္းပေနခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပည္အတြက္အေရးႀကီး လွေသာ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကို လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီး ရည္ညႊန္းခဲ့ေသာ ျပည္သူမ်ားထဲမွ ျပည္သူတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ တင္ျပလိုပါသည္ ။ သက္ဆိုင္သူမ်ား ဂ႐ုဓမၼစိုက္ ၾကပါရန္လည္း တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ယခင္ ေဆာင္းပါးတြင္ စာေရးသူကေမးခြန္း(၃)ခုေမးခဲ့ပါသည္။ ထိုေမးခြန္းမ်ားကို ဤေနရာတြင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပရည္ညႊန္းလိုပါသည္။ ထိုေမးခြန္းမ်ားမွာ ၁။ဖြ႕ဲစည္းပံုအေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕ ႏႈတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျဖစ္သည္ဟုအလိုအေလ်ာက္သေဘာ သက္၀င္အတည္ျပဳႏိုင္ပါသလား။
၂။ႏွုတ္ထြက္သြားသည့္ အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕၀င္(၉)ဦးေနရာတြင္ ျပန္လည္ခန္႔ထားမည့္အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ သစ္သည္ “လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ျဖစ္ပါသည္” ဟု(အေျခခံဥပေဒ တြင္ ျပဌာန္းထားခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာကို ကုိးကားျခင္းမျပဳႏို္င္ဘဲ) လက္ခံအတည္ျပဳ ေပးၾကပါမည္လား။
၃။ထိုသို႔ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ မပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မဟုတ္ ဟူ၍ပင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္႐ွိေသာ္ ထိုအေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအသစ္ကို ႏႈတ္ထြက္ေစ ရန္ စြပ္စဲြ ျပစ္တင္မႈ မ်ားျပဳလုပ္၍ ဖိအား ေပးၾကရဦးမည္လား။ ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္ ။ ဤေမးခြန္းမ်ား၏ အေျဖကိုလည္း ယခုအခါ အားလံုးသိၿပီးျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။
စင္စစ္တြင္ ျပႆနာ၏အရင္းခံမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားက ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါမည္ဟု ကတိသစၥာျပဳထားၾကေသာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ယကၡ တစ္ေထာင္၊ ကုမၻာန္တစ္ေသာင္းေစာင့္သကဲ့သို႔ (မတို႔ရဲ႕မထိရဲၾက ေသာေၾကာင့္) တိက်ေသာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း ၊ လိုအပ္သလို ျပင္ဆင္ျခင္း ၊ တုိးခ်ဲ႕ျခင္း ၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း မ်ားမျပဳလုပ္ၾကဘဲ ဟုိအျပစ္႐ွာ သည္အျပစ္႐ွာလုပ္ေနျခင္းသည္ ဂ်ာေအးသူ႔အေမ႐ိုက္ ဇာတ္လမ္းခင္း၍ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သည္ဘူတာတြင္ပင္ ျပန္ဆိုက္ ဦးမည္သာျဖစ္ပါသည္ ။ သမၼတႀကီး၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီး ႏွင့္တကြ ႏိုင္ငံ၏ ဦးေဆာင္အခန္းက႑မွ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ား သံျပိဳင္ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး (Rule of Law) ဆိုသည္ကို လိုသလို ဆဲြယူ၍ ရေနသည့္ အေျခခံဥပေဒႀကီးျဖင့္ မည္သို႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကပါမည္နည္း။ “ေခါင္ကမွ မိုးမလံုလွ်င္ ဘယ္တံစက္ျမိတ္က မိုးလံုႏိုင္ပါမည္နည္း”။ တရားစီရင္ေရး၏ အျမင့္ဆံုးအာဏာ႐ွိအဖဲြ႕အစည္းျဖစ္သည့္ အေျခခံဥပဒ ခံု႐ုံးကို ႏႈတ္ထြက္ေစ ထားၿပီးမွ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး (Rule of Law) ကို မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကပါမည္နည္း ။ ဤေနရာတြင္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အခန္း(၆) တရားစီရင္ေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္႐ွိ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုး၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ား အခန္းကို (အေရးႀကီးလွသျဖင့္)အျပည့္အစံုတင္ျပလို ပါသည္။
၃၂၂ ။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုး၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္
(က)ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း၊
(ခ)ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ၊တိုင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္၊ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရတိုင္းဦးစီးအဖဲြ႕ႏွင့္ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသဦးစီးအဖဲြ႕တို႔က
ျပဌာန္းသည့္ဥပေဒမ်ားသည္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ႏွင့္ ညီညြတ္မႈ ႐ွိမ႐ွိ စိစစ္ျခင္း၊
(ဂ)ျပည္ေထာင္စု၊ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား ၊ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုမ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ ရာ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားသည္ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္
ညီညြတ္မႈ ႐ွိမ႐ွိစိစစ္ျခင္း ၊
(ဃ)ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားအၾကား ၊ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္အၾကား ၊ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အၾကား ၊ တိုင္းေဒသႀကီးအခ်င္းခ်င္း၊
တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုအၾကား ၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စု အခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ေပၚ သည့္ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ
ဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈမ်ားကို ဆံုးျဖတ္ျခင္း ။
(င)တိုင္းေဒသႀကီး ၊ ျပည္နယ္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုတို႔က ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး၊
ျပည္နယ္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုတို႔၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ တာ၀န္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေပၚေပါက္သည့္ အျငင္းပြားမႈ မ်ားကို ဆံုးျဖတ္ျခင္း၊
(စ)ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက အေၾကာင္းၾကားလာသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကို စိစစ္ဆံုးျဖတ္ျခင္း ၊
(ဆ)ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္းသည့္ ဥပေဒမ်ားက ေပးအပ္သည့္ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ား ။
ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္ ။
အပိုဒ္ခဲြ(က)အရ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးသည္ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပါ အခန္းတစ္ခုစီ အပိုဒ္တစ္ခုစီအလိုက္ ျပဌာန္း ခ်က္မ်ားကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္ ။ (ယခုအခါတြင္ ခံု႐ံုးအဖဲြ႕၀င္မ်ား ႏႈတ္ထြက္သြားရၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ထို ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုႏိုင္ေသးပါ) သို႔ျဖစ္၍ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ဖံြ႕ျဖိဳးေရးပါတီဥကၠဌ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ဟူေသာျပႆနာသည္ လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနရပါသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ေနာက္ေနာင္ ဤသို႔ျပႆနာ မ်ား အစြန္းမထြက္ေစရန္ အေျခခံဥပေဒကို တိက်ျပတ္သားသည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို၍ လူသိ႐ွင္ၾကား ထုတ္ျပန္ေပးရပါမည္။
အပိုဒ္ခဲြ(ဃ)ကိုေသခ်ာစြာဖတ္ၾကည့္ပါ။ ယခု အေရးတႀကီး ေျဖ႐ွင္းရန္လိုအပ္ေန သည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ျပႆနာ ႏွင့္ အျခား တိုင္းရင္းသားလက္နက္စဲြကိုင္မႈ ျပႆနာမ်ားသည္ မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္ျဖစ္ပြားေနရသည္ ဆိုသည္ကို အေျခခံက်က်ေလ့လာ(Conflict Analysis လုပ္) ၾကည့္ပါ ၊ထိုသို႔ ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ တရားေရးမ႑ိဳင္ (ဥပေဒခံု႐ုံး)သည္ မည္သည့္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာပါလိမ့္မည္။
မီဒီယာမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုပဲြတြင္ သမၼတႀကီးေျပာခဲ့သည့္စကားကိုကိုးကားလိုပါသည္။ ျမန္မာစစ္သားတစ္ေယာက္ က်ဆံုးသည္မွာ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာမႈျဖစ္သကဲ့သို႔ပင္ တိုင္းရင္းသားစစ္သားတစ္ေယာက္ က်ဆံုးလွ်င္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာမႈပင္ျဖစ္ပါသည္ ၊ အထူးသျဖင့္ စစ္ပဲြၾကားမွ ျပည္သူမ်ား ေျမဇာပင္ျဖစ္ ၾကရ ၊ထိခိုက္နစ္နာရ သည္မွာ တိုင္းျပည္အတြက္ႀကီးစြာေသာနစ္နာမႈ ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းျပည္ဖံြ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈကို အ႐ွိန္အဟုန္ျမွင့္ တည္ေဆာက္ ႏိုင္ရန္ ျပည္တြင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုအျမန္ဆံုး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္လိုသည္ ။ ထိုသို႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုတည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အေၾကအလည္ေစ့စပ္ညွိႏိုင္းၾကရန္လိုသည္ ။ထိုသို႔ေစ့စပ္ညွိႏိုင္းရန္ မွာ ျပႆနာ၏ ရင္းျမစ္ (root cause) ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ား (needs and desires) တန္ဖိုးထားမႈမ်ား (values) မ်ားကို သိ႐ွိနားလည္ရန္ လိုအပ္သည္။ တိုင္းရင္းသားညီေနာင္အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ေနၾကရသည့္ ျပႆနာမ်ားသည္ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡ (Conflict of national cause) ေလာ၊ အယူ၀ါဒ ေရးရာပဋိပကၡ(Conflict of political conviction) ေလာ။ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဆိုင္ရာ အက်ပ္အတည္း (Constitutional Crisis) ေလာ ဆိုသည္တို႔ကို အေျခခံက်က် ဆန္းစစ္ ေလ့လာမႈမ်ားမပါ႐ွိဘဲ ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး အစစ္အမွန္ကို ဘယ္သို႔ ေစ့စပ္ညွိႏိႈင္းတည္ေဆာက္ၾကမည္နည္း ။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းေရးျပႆနာမ်ား ၊ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာမ်ားသည္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ ခၽြတ္ယြင္းအားနည္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တြင္ အျမစ္တြယ္ လာခဲ့ေသာ Federal မူအရ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို မည္သူမွ် မ်က္ေစ့မိွတ္ မျငင္းႏိုင္ပါ ။ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ဗမာတစ္က်ပ္ ႐ွမ္းတစ္က်ပ္ ဟူေသာ စကားကို လက္ကိုင္ထားခဲ့ၾကၿပီး ဗမာသည္လည္း ျပည္နယ္ တစ္ခု ၊ ႐ွမ္း ၊ ခ်င္း ၊ ကခ်င္ ၊ ကရင္ ၊ မြန္ စသည့္ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း ျပည္နယ္တစ္ခုစီ ၊ အခြင့္အေရးႏွင့္ အာဏာတူမွ်ရမည္ ဟူ၍ သီးျခားလြတ္လပ္ျပည္နယ္မ်ား ကိစၥကိုေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ခဲ့ၿပီး ျပည္ေထာင္စု ျပိဳကဲြမည့္အေျခသို႔ဆိုက္ခဲ့ရသည္။ ယခုတိုင္ ဖက္ဒရယ္မူတေစၦ၏ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းမွ မလြတ္ကင္းႏိုင္ေသးပါ။ အကယ္၍ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြမ်ားတြင္ ထိုFederal State ကို တင္ျပေတာင္းဆိုလာၾကလွ်င္ ၊ မိမိတို႔ တိုင္း/ျပည္နယ္၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒမ်ားသီးျခားစီရွိရမည္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလာၾကလွ်င္ မည္သူကဦးေဆာင္ေျဖ႐ွင္းမည္နည္း၊ မည္သူက တာ၀န္ခံ၍ မည္သို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကမည္နည္း ။ခါတိုင္းလိုပင္ ေနာက္တစ္ခ်ိန္တြင္ ထပ္မံေဆြးေႏြးၾကရန္ဟုဆိုကာ ေနာက္လွည့္ ျပန္လာၾကဦးမည္လား။ သမၼတက၀င္ေရာက္ေျဖ႐ွင္းမည္ေလာ ၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ၀င္ေရာက္ေျဖ႐ွင္းမည္ေလာ။ ထိုသို႔၀င္ေရာက္ေျဖ႐ွင္းၾက၍လည္း ရႏိုင္ပါမည္ေလာ ။ ဤမွ်တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးႀကီးလွသည့္ ဥပေဒေရးရာ ထိမ္းညွိ မႈမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ရန္တာ၀န္ေပးအပ္ထားေသာ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒခံု႐ံုး မ႐ွိဘဲႏွင့္ ထိုျပႆနာမ်ားကို မည္သူ ေျဖ႐ွင္းမည္နည္း ။
ဤသည္မွာ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္၏ အေရးပါလွေသာ အခန္းက႑ကို သိသာေစရန္ အက်ဥ္းမွ်ေဖာ္ျပျခင္း မွ်သာျဖစ္ပါသည္ ။ ျဖစ္လာႏိုင္သည္မ်ား ျဖစ္မလာေသးသည္ကို ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ ဟု တစ္ထစ္ခ်ယံုၾကည္မေနသင့္ပါ ။ ထို႔အျပင္ က်န္အပိုဒ္ခဲြ (ခ)(ဂ)(င)စသည္တို႔မွ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားစြာကို လည္း ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္မႈ ႐ွိမ႐ွိ စိစစ္ျခင္း ၊ အျငင္းပြားမႈမ်ားကို ေျဖ႐ွင္းျခင္း စသည္တို႔ကိုလည္း တာ၀န္ယူ လုပ္ေဆာင္ သြားရဦးမည္ျဖစ္ ပါသည္ ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျပည္နယ္အသီးသီးက သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ ျပည္နယ္ဥပေဒကို ျပဌာန္းမည္ဟု ဆိုလာ ၾကပါလွ်င္ ထိုျပဌာန္းေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီသည္ မညီသည္ကို မည္သူက တာ၀န္ယူ အဆံုးအျဖတ္ ေပးပါမည္နည္း ။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ား ေပၚေပါက္လာပါက (ဥပေဒခံု႐ံုး မ႐ွိသည့္အတြက္) မည္သူက တာ၀န္ခံ၍ ေျဖ႐ွင္းပါအံ့နည္း ။ ေျဖ႐ွင္းပုံမမွန္ပါက မည္သည့္ဆိုးက်ိဳးမ်ားျဖစ္လာဦးမည္နည္း ။
ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို ေထာက္၍ လုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ အခ်က္မ်ားကို သံုးသပ္တင္ျပရလွ်င္
(၁)သမၼတသည္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးအား ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းေရးကိစၥကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ညွိႏိုင္း၍ အျမန္ဆံုး ေဆာင္႐ြက္ရန္လိုအပ္ပါသည္ ။
(၂)ထိုသို႔ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႏွင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ဥကၠဌတို႔သည္ အေျခခံဥပေဒ အပိုဒ္ (၃၃၃) တြင္ မိမိတို႔ အားအပ္ႏွင္းထားေသာ
အခြင့္အာဏာအရ ခံု႐ံုးအဖဲြ႕၀င္မ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ ၊ ထိုသို႔ေ႐ြးခ်ယ္ရာတြင္ ထိုပုဒ္မ အပိုဒ္ခဲြ(ဃ) (၄)တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသည့္ ဂုဏ္သတင္း႐ွိေသာ
ဥပေဒပညာ႐ွင္ အျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ယူဆသူ ဆိုသည့္ အခ်က္အရ ျပည္သူၾကားမွ ဥပေဒပညာ႐ွင္မ်ားကိုလည္း ဖိတ္ေခၚ၍ အမည္စာရင္းတင္သြင္းသင့္ပါသည္။
တစ္ခါလာလည္း မဲျပာပုဆိုး ေခါက္႐ိုးက်ိဳးဥပေဒပညာ႐ွင္မ်ားေနရာတြင္ ျပည္သူတို႔အားအမွန္တကယ္အက်ိဳးျပဳႏိုင္မည့္ ဥပေဒပညာ႐ွင္မ်ား လူ႐ိုေသ ႐ွင္႐ိုေသ ဥပေဒပညာ႐ွင္မ်ား
ႏွင့္ အစားထိုးႏိုင္ပါက ပုဂၢိဳလ္ေရးဆိုင္ရာ အျမင္တိမ္းေစာင္းမႈမ်ား ကို ေ႐ွာင္လဲြႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္ )
(၃)ထိုသို႔ ဥပေဒခံု႐ံုးကို ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းၿပီးသည့္အခါတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွ၀ိ၀ါဒကဲြျပားေနေသာစကားလံုးမ်ားကိုတိက်ခိုင္မာေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾကရန္ တာ၀န္ေပးအပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ လိုအပ္ပါက ျပင္ဆင္ျခင္း၊ တိုးခ်ဲ႕ျခင္း၊ ထည့္သြင္းျခင္း ၊ ျဖဳတ္ပယ္ျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသုိ႔ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းအတြက္သမၼတႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က တာ၀န္ခံေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္ ။
ဤသို႔အားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္ႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္တို႔က တရားေရးမ႑ိဳင္ကို ျပန္လည္႐ွင္သန္ေစမွသာ လွ်င္ တိုင္းျပည္အတြက္ မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ အဓိက မ႑ိဳင္ႀကီး (၃)ရပ္၏ အခန္းက႑ေပၚလြင္လာမည္ျဖစ္ပါသည္။ အေျခခံဥပေဒတြင္ျပင္ဆင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို လည္းစိစစ္လ်က္ မည္သို႔ျပင္ဆင္ၾကမည္ကို လႊတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ညွိႏိႈင္း မႈမ်ားျပဳရန္ လမ္းပြင့္ေစမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ျပည္ေထာင္စုအၾကား ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမ်ား သည္ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡ ၊အယူ၀ါဒေရးရာ ပဋိပကၡမ်ားသာမကဘဲ Federal State ကဲ့သို႔ေသာ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ား (Constitutional Crisis) ပါ၀င္လာလွ်င္ ေျဖ႐ွင္းေပးႏိုင္မည္မွာ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ံုးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ ဥပေဒမ်ား ျပဳျခင္းကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က လုပ္ေဆာင္ေပး ရပါလိမ့္မည္ ၊ ထိုဥပေဒမ်ားကို သမၼတက လက္မွတ္ေရးထိုးထုတ္ျပန္ေၾကျငာရပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားစီရင္ေရး အာဏာ ၊ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာ ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာတို႔သည္ သူ႔တာ၀န္ႏွင့္သူ ခ်ိတ္ဆက္လည္ပတ္ ေနရမည့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ယႏၱယားစက္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၊တစ္ခုကိုတစ္ခုက လႊမ္းမိုးျခင္း ၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း ၊ အားနည္းခ်ိနဲ႔ေစျခင္း တို႔ကို ျပဳလုပ္၍မရႏိုင္ပါေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးတင္ျပလိုပါသည္ ။
ေနာက္ဆံုးတင္ျပလိုသည့္အခ်က္တစ္ခု႐ွိပါေသးသည္ ။ ထိုအခ်က္မွာ အလြန္အေရးႀကီးလွပါသည္ ။ တရား စီရင္ေရး ၊ ဥပေဒျပဳေရး ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာဟူေသာ အဓိကေထာက္တိုင္ႀကီး (၃)ရပ္သည္ ျမဲျမံလွသည့္ ေအာက္ေျခ ျဖစ္ေသာ ျပည္သူလူထုေပၚတြင္ တင္မွီ၍ေထာက္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို အျမဲမျပတ္သတိခ်ပ္ေစလိုပါသည္ ။ ျပည္သူ တို႔က မလိုလား လက္မခံ၍ ကုန္းထ ႐ုန္းၾကြေသာ အခါတြင္ ထိုေထာက္တိုင္မ်ားသည္ မည္သို႔မွ် ဆက္လက္ေထာင္မတ္ ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ ။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ထိုအာဏာ(၃)ရပ္ကို လက္၀ယ္ ရ႐ွိထားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ကို ယစ္မူး၍ မေနၾကေစလိုပါ။ ထိုလုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားသည္ ျပည္သူတို႔ထံမွ မိမိတို႔ထံသို႔ဆင္းသက္ လာေၾကာင္း၊ထိုလုပ္ပိုင္ ခြင့္မ်ားသည္ ျပည္သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ က်ရာတာ၀န္ကုိ (လူၾကားေကာင္း႐ုံ ပါးစပ္ေျပာမဟုတ္ဘဲ)အမွန္တကယ္ ေက်ျပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ ႏွင္းအပ္ထားျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္းကို မျပတ္သတိရေစလိုပါသည္ ။ ေလးစားအပ္ေသာ သမၼတႀကီး ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ား ႏွင့္ ေနာင္လာမည့္ ခံု႐ံုးအဖဲြ႕၀င္မ်ားအားလံုးတို႔သည္ မိမိတို႔အား ေပးအပ္ထားသည့္ အာဏာ(၃)ရပ္ ၏ အမွန္တကယ္ပိုင္႐ွင္ အစစ္မွာ ျပည္သူ သန္း (၆၀)သာျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို အိပ္မက္၌ပင္ သတိ၀င္ေစလိုပါသည္ ။
သို႔မဟုတ္ပါက ေအာက္ခံေျမေပ်ာက္လွ်င္ ေျခ-ေထာက္စရာ မ႐ွိႏိုင္ သကဲ့သို႔ ၾကံဳေတြ႕ရလိမ့္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိ႐ွိနားလည္ၾကပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ အသိေပးတင္ျပလိုက္ ရပါသည္။
ထင္လင္းဦး (Wisdom Villa)
