ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာမယ့္အေၾကာင္းအရာေလးက
ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာျဖစ္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္အခုအလုပ္လုပ္ေနတဲ့မေလးရွားနိုင္ငံမွာျဖစ္ခဲ့တာပါ။
အခုလည္းအဲ့ဒီ့မွာအလုပ္လုပ္ေနဆဲပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီမေလးရွားကိုလာအလုပ္ေနတာ၃ႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီ။ ေရာက္ခါစကစျပီး အခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးက၂၂ေယာက္ရွိပါတယ္။ အားလံုးစည္းစည္းလံုးလံုးနဲ့ ႔ေနလာခဲ့ၾကတာပါ။ ေနတာကလည္း စက္ရံုထဲမွာပဲ သူေ႒းက အေဆာင္လုပ္ေပးထားတယ္ေလ။ အဲ့မွာပဲစုေနၾကတာေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေဆာင္တံခါးကိုပိတ္အိပ္ေလ့မရွိပါဘူး။ အျမဲဖြင့္ထားတတ္ပါတယ္။
စက္ရံုမိန္းတံခါးေတာ့ပိတ္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒါတစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့...
အတူတူေနတဲ့ ပအိုစ့္လူမ်ိဳး ခြန္ေမာင္ဗီး(နာမည္အရင္းမဟုတ္ပါ) ေကာက္ခါငင္ကာထငိုပါေတာ့တယ္။ ည၁၂နာရီထိုးလို႔ အားလံုးအိပ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ၾကီးမွာပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းသြားေမးတာေပါ့။
"ေဟ့ေကာင္ဘာျဖစ္တာလဲဟ"လို့ ေမးတာျပန္မေျဖႏိုင္ေသးဘူး။ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ကိုငိုေနေတာ့တာ။ ၿပီးေတာ့မွေျပာျပတယ္။"ခုနကအေဆာင္ေပၚကိုလူ႔တစ္ရပ္ေလာက္ရွိတဲ့ေခြးနက္ၾကီးတက္လာျပီး လမ္းေလ်ွာက္ေနတာကို သူကုတင္ေပၚကေနေတြ႔လိုက္တယ္တဲ့။
သူ႕႔ခမ်ာအဲ့ေခြးၾကီးကိုေတြ႔ျပီးအသံေတာင္မထြက္ရဲဘူးတဲ့။ အခုသူ႔ဟာသူ အေဆာင္ေအာက္ျပန္ဆင္းသြားေတာ့မွေၾကာက္စိတ္လြန္ျပီးငိုမိတာတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္းျပန္ေျပာတာေပါ့။ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။
အေဆာင္တံခါးမပိတ္ထားလို႔ေခြးတိုးေပါက္ကေနေခြးေတြစက္ရံုထဲဝင္လာျပီးအေဆာင္ေပၚတက္လာတာေနမယ္။ မင္းအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔အျမင္မွားတာပါကြာ ဆိုလည္းမရဘူး။ အတင္းဟုတ္တယ္ပဲေျပာျပီး ငိုေနေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒါနဲ႔ကုတင္၂လံုးပူးျပီး သူ႔အနားမွာတစ္ေယာက္သြားအိပ္ေပးလိုက္ရတယ္။
အဲ့ျပႆနာက ဒီမွာတင္မျပီးဘူး။ေနာက္၂ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ခါကပိုဆိုးတယ္။ျမန္မာ၂၂ေယာက္ထဲက တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်င္းလူမ်ိဳးထန္ပီးဆိုတဲ့ေကာင္ကိုလည္ပင္းတက္ညွစ္လို႔တဲ့။ဝူးဝါးနဲ႔ေအာ္ေနတာနဲ႔အားလံုးႏိုးလာၾကေရာ။ အရက္မူးျပီးေအာ္ဟစ္ေနတယ္မွတ္ေနတာ။ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။
သူတစ္ယာက္တည္းကုတင္ေပၚမွာလူးလိမ့္ေနတာပဲ။ အဲ့ဒါနဲေခါင့္းေဆာင္တစ္ေယာက္က သူျမန္မာျပည္ကေနပါလာတဲ့ ပုတီးကိုေရစိမ္ျပီးေတာက္လိုက္မွျငိမ္က်သြားတယ္။တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းသတိျပန္ရလာလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာလိုလို၊ အျပင္မွာတကယ္လိုလိုနဲ႔ သူ႔ဆီကို ကုလားမတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္တဲ့။ သူ႔ကိုကုလားလိုေတြလာေျပာေနတာ သူကကုလားစကားမတတ္ေတာ့ သူေျပာတတ္တဲ့ မေလးရွားစကားနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ဘာကိစၥရွိလို႔လဲလို႔ေမးကာရွိေသးတယ္။ ကုတင္ေပၚတက္ လည္ပင္းညွစ္ေတာ့တာပဲတဲ့။ ကုလားမကဆာရီျခံဳထားျပီး လူေကာင္ကေသးေသးေလးပါ။ အဲ့ဒါကိုသူအားကုန္ရုန္းတာဘယ္လိုမွမရဘူးတဲ့။ေနာက္ဆံုး မခံႏိုင္ေတာ့လို ႔ေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မင္းတို႔ေရာက္လာတာပဲ။ မင္းတို႔ဘာလုပ္လိုက္လဲေတာ့မသိဘူး။ အဲ့ဒီ့ကုလားမျပတင္းေပါက္ကေနေအာက္ကို အသံကုန္ေအာ္ျပီးခုန္ခ်သြားတယ္လို႔ေျပာပါသည္။
ဒါကမေလးရွားမွာအေျခာက္ခံခဲ့ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
ဒီတစ္ခါကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုေျပာျပပါရေစ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အလုပ္လုပ္ေနတဲ့စက္ရံုထဲမွာျဖစ္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြအားလံုးအတြက္ သူေ႒းက စက္ရံုဝင္းထဲမွာတင္ အေဆာင္ေဆာက္ေပးထားပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံသားေတြကလြဲလို႔ က်န္တဲ့နိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမားေတြက စက္ရံုထဲကအေဆာင္မွာပဲေနပါတယ္။ျပႆနာကလည္း အဲ့ဒီ့အေဆာင္မွာပဲစတာပါပဲ။
အရင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာ အလုပ္၄ႏွစ္လုပ္ျပီးျမန္မာနိုင္ငံကိုျပန္သြားတဲ့ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ သူမေလးရွားကိုျပန္တက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုကိုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ျခားစက္ရံုတစ္ရံုကိုပါ။ သူ႔ရဲ႕စက္ရံုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုကလည္းေဝးတယ္ဗ်။ ကားစီးရင္၂နာရီေလာက္စိီးရတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ အဲ့ဒီ့အစ္ကိုၾကီး သူ႔အိပ္ရာထဲမွာေသတယ္ သတင္းၾကားပါေလေရာ။ေသပံုကလည္း ၾကည့္ဦး။ ဒီမွာေတာ့ခိုင္နီးလို႔ေခၚတဲ့ ပါးစပ္ထဲမွာထည့္ငံုထားရတဲ့ေဆးေလးကိုသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကႏွဳတ္ခမ္းထဲမွာ ထည့္ငံုၾကတယ္ေလ။ အဲ့ဒီ့ငံုတဲ့ေဆးကို အိပ္ခါနီးငံုထားတယ္တဲ့ေလ။
အဲ့ဒါအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ အဲ့ဒီ့ေဆးနင္ျပီးေသတာတဲ့။ သူ႔အသုဘေတာင္ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားလိုက္ရေသးတယ္။ေသျပီးေျခာက္ေတာ့လည္း သူ႔စက္ရံုမွာသူေျခာက္ပါလား။ အရင္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာလာေျခာက္တာ။ အရင္ကသူအိပ္ခဲ့တဲ့ကုတင္ရွိတယ္ေလ။ သူကျမန္မာနိုင္ငံကိုျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္တုန္းက အဲ့ကုတင္ေလးက အားသြားတာေပါ့။ အဲ့ေနရာေလးကျပတင္းေပါက္နဲ႔နီးေတာ့ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ့လူဆိုေတာ့ အဲ့ကုတင္ေလးမွာေျပာင္းေနလိုက္တယ္။
သူဒီမေလးရွားကေနျပန္သြားတဲ့ေန႔ကစျပီး သူဒီကိုျပန္ေရာက္လို႔ေသျပီးသည့္အထိဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ေသခ်င္တဲ့က်ား ကုတင္ေျပာင္းလို႔ပဲဆိုမလားေတာ့မသိဘူး။:-D
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း သူေသသြားေတာ့ ဒီမေလးရွားမွာရွိတဲ့ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကေန ဘုန္းၾကီးငါးပါးပင့္ျပီး ဆြမ္းကပ္အမ်ွေဝတာေတြ လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုန္က်တဲ့ေငြကိုေတာ့ စက္ရံုမွာရွိတဲ့ျမန္မာေတြကပဲ ပူးေပါင္းက်ခံေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုသိုလ္ျဖစ္ေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က သူအိပ္ခဲ့တဲ့ကုတင္မွာေနတာဆိုေတာ့ ဒီကျမန္မာေတြကေတာင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုေနာက္ေနၾကေသးတယ္။ ညက်ရင္ လာေျခာက္လိမ့္မယ္ဘာညာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့မေၾကာက္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပုတီးစိတ္ တရားထိုင္လုပ္လာတာဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ့အားကိုးေလးလည္းရွိတာေပါ့ဗ်ာ။:-)
တစ္ညေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ေနတဲ့ ကုတင္ေအာက္ပိုင္းမွာ တီဗီရယ္၊DVDစက္ရယ္ထားထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေနတုန္းတီဗီက ဘယ္သူမွလည္းမဖြင့္ပဲ ထပြင့္သြားပါတယ္။ DVDစက္ေတာ့မပါပါဘူး။ တီဗီပဲဖြင့္လိုက္တာ။ အခန္းက အလံုခန္းၾကီးဆိုေတာ့ အသံကဟိန္းေနတာပဲ။ ထြက္လာတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေပါ့ေလ်ွာ့မႈေၾကာင့္ပါလို႔အားလံုးကိုေတာင္းပန္ျပီး တီဗီကိုထပိတ္ျပန္အိပ္ေနလိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခါတီဗီဖြင့္တာထက္ဆိုးပါတယ္။ ကုတင္ကိုေခါင္းရင္းကေန ကိုင္ေျမွာက္ပစ္ထည့္လိုက္တာ လူေရာေစာင္ေတြေခါင္းအံုးေတြေရာေအာက္ကိုေလ်ွာက်ေတာ့တာပါပဲ။ အဲ့ဒါနဲ ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္တင္းသြားတာနဲ႔ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ျပီး
ကုတင္ေပၚတက္ျပီးျပန္အိပ္ေနလိုက္ပါတယ္။ အဲ့မွာ အိပ္လို႔မရေအာင္ ကုတင္ကိုလွဳပ္ေတာ့တာပါပဲ။ လူကအိပ္ေပ်ာ္မယ္ၾကံလိုက္ရင္း၊ သူက ကုတင္ကိုလွဳပ္လို႔ျပန္ႏွဳိးသြားရင္းနဲ့ေကာင္းေကာင္းလည္း မအိပ္ရပါဘူး။ က်န္တဲ့လူေတြ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျခာက္ပါဘူး။ သူ႔ကုတင္မွာလာအိပ္ေနမိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုပဲေရြးေျခာက္ေနမွန္း သတိထားမိလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ကုတင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာပဲသြားျပီး ကပ္သီးကပ္သတ္သြားအိပ္လိုက္မွပဲအဲ့ညကအဆင္ေျပသြားေတာ့တယ္။
ဒါပါပဲခင္ဗ်ာ:)))
ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီမေလးရွားကိုလာအလုပ္ေနတာ၃ႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီ။ ေရာက္ခါစကစျပီး အခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးက၂၂ေယာက္ရွိပါတယ္။ အားလံုးစည္းစည္းလံုးလံုးနဲ့ ႔ေနလာခဲ့ၾကတာပါ။ ေနတာကလည္း စက္ရံုထဲမွာပဲ သူေ႒းက အေဆာင္လုပ္ေပးထားတယ္ေလ။ အဲ့မွာပဲစုေနၾကတာေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေဆာင္တံခါးကိုပိတ္အိပ္ေလ့မရွိပါဘူး။ အျမဲဖြင့္ထားတတ္ပါတယ္။
စက္ရံုမိန္းတံခါးေတာ့ပိတ္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒါတစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့...
အတူတူေနတဲ့ ပအိုစ့္လူမ်ိဳး ခြန္ေမာင္ဗီး(နာမည္အရင္းမဟုတ္ပါ) ေကာက္ခါငင္ကာထငိုပါေတာ့တယ္။ ည၁၂နာရီထိုးလို႔ အားလံုးအိပ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ၾကီးမွာပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းသြားေမးတာေပါ့။
"ေဟ့ေကာင္ဘာျဖစ္တာလဲဟ"လို့ ေမးတာျပန္မေျဖႏိုင္ေသးဘူး။ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ကိုငိုေနေတာ့တာ။ ၿပီးေတာ့မွေျပာျပတယ္။"ခုနကအေဆာင္ေပၚကိုလူ႔တစ္ရပ္ေလာက္ရွိတဲ့ေခြးနက္ၾကီးတက္လာျပီး လမ္းေလ်ွာက္ေနတာကို သူကုတင္ေပၚကေနေတြ႔လိုက္တယ္တဲ့။
သူ႕႔ခမ်ာအဲ့ေခြးၾကီးကိုေတြ႔ျပီးအသံေတာင္မထြက္ရဲဘူးတဲ့။ အခုသူ႔ဟာသူ အေဆာင္ေအာက္ျပန္ဆင္းသြားေတာ့မွေၾကာက္စိတ္လြန္ျပီးငိုမိတာတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္းျပန္ေျပာတာေပါ့။ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။
အေဆာင္တံခါးမပိတ္ထားလို႔ေခြးတိုးေပါက္ကေနေခြးေတြစက္ရံုထဲဝင္လာျပီးအေဆာင္ေပၚတက္လာတာေနမယ္။ မင္းအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔အျမင္မွားတာပါကြာ ဆိုလည္းမရဘူး။ အတင္းဟုတ္တယ္ပဲေျပာျပီး ငိုေနေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒါနဲ႔ကုတင္၂လံုးပူးျပီး သူ႔အနားမွာတစ္ေယာက္သြားအိပ္ေပးလိုက္ရတယ္။
အဲ့ျပႆနာက ဒီမွာတင္မျပီးဘူး။ေနာက္၂ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ခါကပိုဆိုးတယ္။ျမန္မာ၂၂ေယာက္ထဲက တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်င္းလူမ်ိဳးထန္ပီးဆိုတဲ့ေကာင္ကိုလည္ပင္းတက္ညွစ္လို႔တဲ့။ဝူးဝါးနဲ႔ေအာ္ေနတာနဲ႔အားလံုးႏိုးလာၾကေရာ။ အရက္မူးျပီးေအာ္ဟစ္ေနတယ္မွတ္ေနတာ။ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။
သူတစ္ယာက္တည္းကုတင္ေပၚမွာလူးလိမ့္ေနတာပဲ။ အဲ့ဒါနဲေခါင့္းေဆာင္တစ္ေယာက္က သူျမန္မာျပည္ကေနပါလာတဲ့ ပုတီးကိုေရစိမ္ျပီးေတာက္လိုက္မွျငိမ္က်သြားတယ္။တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းသတိျပန္ရလာလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာလိုလို၊ အျပင္မွာတကယ္လိုလိုနဲ႔ သူ႔ဆီကို ကုလားမတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္တဲ့။ သူ႔ကိုကုလားလိုေတြလာေျပာေနတာ သူကကုလားစကားမတတ္ေတာ့ သူေျပာတတ္တဲ့ မေလးရွားစကားနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ဘာကိစၥရွိလို႔လဲလို႔ေမးကာရွိေသးတယ္။ ကုတင္ေပၚတက္ လည္ပင္းညွစ္ေတာ့တာပဲတဲ့။ ကုလားမကဆာရီျခံဳထားျပီး လူေကာင္ကေသးေသးေလးပါ။ အဲ့ဒါကိုသူအားကုန္ရုန္းတာဘယ္လိုမွမရဘူးတဲ့။ေနာက္ဆံုး မခံႏိုင္ေတာ့လို ႔ေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မင္းတို႔ေရာက္လာတာပဲ။ မင္းတို႔ဘာလုပ္လိုက္လဲေတာ့မသိဘူး။ အဲ့ဒီ့ကုလားမျပတင္းေပါက္ကေနေအာက္ကို အသံကုန္ေအာ္ျပီးခုန္ခ်သြားတယ္လို႔ေျပာပါသည္။
ဒါကမေလးရွားမွာအေျခာက္ခံခဲ့ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
ဒီတစ္ခါကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုေျပာျပပါရေစ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အလုပ္လုပ္ေနတဲ့စက္ရံုထဲမွာျဖစ္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြအားလံုးအတြက္ သူေ႒းက စက္ရံုဝင္းထဲမွာတင္ အေဆာင္ေဆာက္ေပးထားပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံသားေတြကလြဲလို႔ က်န္တဲ့နိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမားေတြက စက္ရံုထဲကအေဆာင္မွာပဲေနပါတယ္။ျပႆနာကလည္း အဲ့ဒီ့အေဆာင္မွာပဲစတာပါပဲ။
အရင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာ အလုပ္၄ႏွစ္လုပ္ျပီးျမန္မာနိုင္ငံကိုျပန္သြားတဲ့ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ သူမေလးရွားကိုျပန္တက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုကိုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ျခားစက္ရံုတစ္ရံုကိုပါ။ သူ႔ရဲ႕စက္ရံုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုကလည္းေဝးတယ္ဗ်။ ကားစီးရင္၂နာရီေလာက္စိီးရတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ အဲ့ဒီ့အစ္ကိုၾကီး သူ႔အိပ္ရာထဲမွာေသတယ္ သတင္းၾကားပါေလေရာ။ေသပံုကလည္း ၾကည့္ဦး။ ဒီမွာေတာ့ခိုင္နီးလို႔ေခၚတဲ့ ပါးစပ္ထဲမွာထည့္ငံုထားရတဲ့ေဆးေလးကိုသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကႏွဳတ္ခမ္းထဲမွာ ထည့္ငံုၾကတယ္ေလ။ အဲ့ဒီ့ငံုတဲ့ေဆးကို အိပ္ခါနီးငံုထားတယ္တဲ့ေလ။
အဲ့ဒါအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ အဲ့ဒီ့ေဆးနင္ျပီးေသတာတဲ့။ သူ႔အသုဘေတာင္ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားလိုက္ရေသးတယ္။ေသျပီးေျခာက္ေတာ့လည္း သူ႔စက္ရံုမွာသူေျခာက္ပါလား။ အရင္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔စက္ရံုမွာလာေျခာက္တာ။ အရင္ကသူအိပ္ခဲ့တဲ့ကုတင္ရွိတယ္ေလ။ သူကျမန္မာနိုင္ငံကိုျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္တုန္းက အဲ့ကုတင္ေလးက အားသြားတာေပါ့။ အဲ့ေနရာေလးကျပတင္းေပါက္နဲ႔နီးေတာ့ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ့လူဆိုေတာ့ အဲ့ကုတင္ေလးမွာေျပာင္းေနလိုက္တယ္။
သူဒီမေလးရွားကေနျပန္သြားတဲ့ေန႔ကစျပီး သူဒီကိုျပန္ေရာက္လို႔ေသျပီးသည့္အထိဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ေသခ်င္တဲ့က်ား ကုတင္ေျပာင္းလို႔ပဲဆိုမလားေတာ့မသိဘူး။:-D
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း သူေသသြားေတာ့ ဒီမေလးရွားမွာရွိတဲ့ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကေန ဘုန္းၾကီးငါးပါးပင့္ျပီး ဆြမ္းကပ္အမ်ွေဝတာေတြ လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုန္က်တဲ့ေငြကိုေတာ့ စက္ရံုမွာရွိတဲ့ျမန္မာေတြကပဲ ပူးေပါင္းက်ခံေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုသိုလ္ျဖစ္ေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က သူအိပ္ခဲ့တဲ့ကုတင္မွာေနတာဆိုေတာ့ ဒီကျမန္မာေတြကေတာင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုေနာက္ေနၾကေသးတယ္။ ညက်ရင္ လာေျခာက္လိမ့္မယ္ဘာညာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့မေၾကာက္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပုတီးစိတ္ တရားထိုင္လုပ္လာတာဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ့အားကိုးေလးလည္းရွိတာေပါ့ဗ်ာ။:-)
တစ္ညေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ေနတဲ့ ကုတင္ေအာက္ပိုင္းမွာ တီဗီရယ္၊DVDစက္ရယ္ထားထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေနတုန္းတီဗီက ဘယ္သူမွလည္းမဖြင့္ပဲ ထပြင့္သြားပါတယ္။ DVDစက္ေတာ့မပါပါဘူး။ တီဗီပဲဖြင့္လိုက္တာ။ အခန္းက အလံုခန္းၾကီးဆိုေတာ့ အသံကဟိန္းေနတာပဲ။ ထြက္လာတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေပါ့ေလ်ွာ့မႈေၾကာင့္ပါလို႔အားလံုးကိုေတာင္းပန္ျပီး တီဗီကိုထပိတ္ျပန္အိပ္ေနလိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခါတီဗီဖြင့္တာထက္ဆိုးပါတယ္။ ကုတင္ကိုေခါင္းရင္းကေန ကိုင္ေျမွာက္ပစ္ထည့္လိုက္တာ လူေရာေစာင္ေတြေခါင္းအံုးေတြေရာေအာက္ကိုေလ်ွာက်ေတာ့တာပါပဲ။ အဲ့ဒါနဲ ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္တင္းသြားတာနဲ႔ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ျပီး
ကုတင္ေပၚတက္ျပီးျပန္အိပ္ေနလိုက္ပါတယ္။ အဲ့မွာ အိပ္လို႔မရေအာင္ ကုတင္ကိုလွဳပ္ေတာ့တာပါပဲ။ လူကအိပ္ေပ်ာ္မယ္ၾကံလိုက္ရင္း၊ သူက ကုတင္ကိုလွဳပ္လို႔ျပန္ႏွဳိးသြားရင္းနဲ့ေကာင္းေကာင္းလည္း မအိပ္ရပါဘူး။ က်န္တဲ့လူေတြ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျခာက္ပါဘူး။ သူ႔ကုတင္မွာလာအိပ္ေနမိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုပဲေရြးေျခာက္ေနမွန္း သတိထားမိလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ကုတင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာပဲသြားျပီး ကပ္သီးကပ္သတ္သြားအိပ္လိုက္မွပဲအဲ့ညကအဆင္ေျပသြားေတာ့တယ္။
ဒါပါပဲခင္ဗ်ာ:)))
ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။
No comments:
Post a Comment