မူဂ်ာဟစ္သူပုန္မ်ား၊RSO အပါအဝင္ကုလားဆုိးမ်ား၏ ျမန္မာနုိင္ငံအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ကာအၾကမ္းဖက္ႏွိပ္စက္မႈမ်ား - အပိုင္း(၉)
မႈခင္းျဖစ္ပြားခ်ိန္ကာလ= ၁၉၅၆/၅၇-ခုႏွစ္၊ ၊အလယ္ရပ္ကြက္၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕။
သေဘာထားျပည့္ဝေသာမိသားစု
ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ေပၚ နာမည္ခံသူေ႒းဆိုလုိ႔ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားထဲမွာလက္ခ်ိဳးေရတြက္ မည္ဆုိလွ်င္ ေရတြက္လုိ႔ရပါသည္။ေတာသူေ႒းမ်ားက ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ အိမ္ယာၿခံေျမမ်ားဝယ္ယူကာ ပြဲရုံေထာင္စားၾကသူမ်ားရွိသလုိ နယ္ေျမခံေကာင္းၾကသည့္သူမ်ားဆုိလွ်င္ ကုိယ္ပိုင္ၿခံမ်ားျဖင့္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလ်က္ပင္ ရွိၾကပါသည္။ထုိသူေတြထဲမွာ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးဆိုတဲ႔ သူေ႒းစာရင္းဝင္ တစ္ဦးပါေလသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးသည္ လယ္ယာေျမပုိင္ရွင္တစ္ဦးဆုိတာ အလယ္ရပ္ကြက္၊ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕မွာ မသိသူမရွိပါ။ လူတန္းစားခြဲျခားျခင္းမရွိဘဲ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။အလယ္ရပ္ကြက္မွာ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားအားလုံးလုိလုိ ဦးေမာင္ေမာင္ဦး၏ ေက်းဇူးကင္းသူနည္းပါးလွပါသည္။
အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ေလးဆယ္ခန္႔သာရွိၿပီး သူတစ္ပါးကို ကူညီတတ္သူျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔နာမည္ေကာင္းရလ်က္ ေနေသာ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးအား ကုလားဆုိးမ်ားက မေက်နပ္ မႏွစ္သက္ၾကပါ။ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕၊အလယ္ရပ္ကြက္ထဲကို လူစိမ္းကုလား တစ္ေယာက္ အမွတ္မထင္ေရာက္လာပါသည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးကို ကၽြမ္းက်င္ပုိင္ႏို္င္သည္။
သူမ်ားေအာက္ကေနရမည္ဆုိလွ်င္ ဟုိဟာကိုပင္ လွ်က္ေပးရေပးရ ေနတတ္ၾကပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးတုိ႔ လယ္ေျမတစ္ကြက္ကို ငွားရန္းလုပ္ကိုင္ လုိေၾကာင္း စီးပြားလုပ္ကိုင္ၿပီး အလုပ္ရွိမွသာ သူ႔မိသားစုဘဝ လုံၿခဳံမွာျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း ေျပာလာသည့္အတြက္ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့ သေဘာထားျပည့္ဝသူမ်ားပီပီ လက္ခံလုိက္ၾကပါသည္။
လူေပါင္းမွားလုိ႔ ဒုကၡေတြ႔
ကုလားေလး၏လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈသည္ သာမန္ထက္ပိုမုိ၍ အလုပ္အကိုင္ကို ႀကိဳးစားရွာေဖြလုပ္ကိုင္သူျဖစ္သည့္အတြက္ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးက သေဘာက်ေနမိပါသည္။ အလုပ္သမားေတာ္လွ်င္ အလုပ္ရွင္ကသေဘာက်တာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္လွ်င္ ေပးဆပ္ရမည့္ေငြမ်ားကိုလည္း ခၽြင္းခ်က္မရွိ တာဝန္ေက်ေအာင္ ေပးဆပ္နုိင္တဲ႔သူျဖစ္ပါသည္။ ႀကိဳးစားသည့္အတြက္ ဆုခ်ေငြမ်ား၊ ခ်ီမြမ္းခန္းမ်ား အလုပ္သမားတုိင္း၏ေရွ႕မွာ အၿမဲလုိလုိ ကုလားေလးေတာ္သည့္အေၾကာင္း ေျပာဆုိခံရေလ႔ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္သြားပါသည္။ ဒီလုိနဲ႔ အလုပ္ကိုတန္ဖုိးထားႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္တယ္ဆုိၿပီး ကုလားေလးကို ခ်ီးျမွင့္ ေျမာက္စားကာ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးမိသားစု၏ အိမ္အဝင္အထြက္ခြင့္ျပဳထားလုိက္ပါသည္။ ကုလားေလးကလည္း သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွန္သမွ်ကို ဘယ္လုိအေျခအေနရွိတယ္ဆုိတာ သူ႔အဖြဲ႔ဝင္မ်ားရွိရာသုိ႔ အၿမဲတမ္း သတင္းပုိ႔လ်က္ရွိပါသည္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဦးေမာင္ေမာင္ဦး ဘယ္သြားသည္ /ဘာလုပ္သည္ဆုိတဲ႔ သတင္းစကားကို ကုလားေလးက သူ႔တုိ႔မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ ကုလားဆုိးမ်ားရွိရာသုိ႔ အေၾကာင္းၾကားသတင္းပို႔ ဆက္သြယ္လုိ္က္ပါသည္။အလုပ္ရွင္ကို အလုပ္သမားက ျပန္သတ္သည့္ အေျခအေနသို႔ ဆုိက္ေရာက္ေနပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးတစ္ေယာက္ ယာေျမမ်ားကို လွည့္လည္ၾကည့္ရႈဖုိ႔ရန္ သူ႔ေနအိမ္မွ ညေနေလးနာရီ ခန္႔ေလာက္မွာထြက္ခဲ႔ပါသည္။ လူသူျပတ္လပ္ၿပီး ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ထူထပ္သည့္ ေနရာတစ္ေနရာအေရာက္မွာ မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ကုလားဆုိးမ်ားက ဦးေမာင္ေမာင္ဦးကို ဓားကုိယ္စီကုိင္ထားကာ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး သူတုိ႔ေခၚရာကို လုိက္ခဲ႔ဖုိ႔ေခၚပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးလည္း မျငင္းသာေတာ့ဘဲ သူတုိ႔ေခၚရာသုိ႔ လုိက္သြားရပါေတာ့သည္။
ဇိမ္ခံလုိေသာ္လည္း လိင္တံမရွိ
ဦးေမာင္ေမာင္ဦးအား ေတာေတာင္နက္သည့္အတြင္းသုိ႔ ေခၚသြားၾကပါသည္။ သူတုိ႔လုိခ်င္ တာကို ေပးလွ်င္ေပး မေပးလွ်င္သတ္ပစ္မည္။ဟူ၍ ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆုိပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦး ကလည္း ေခါင္းမာသည့္လူတစ္ဦးပါ။ ကိုယ္႔ရခုိင္လူမ်ိဳးကို ေပးခ်င္ေပးမည္။အျခားလူမ်ိဳးကိုေတာ့ အလုပ္သမားအျဖစ္ခုိင္းတာေတာင္လြန္လွၿပီဟု ခံယူထားသူျဖစ္ပါသည္။ မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ မ်ားမွျပန္ေပးဆြဲျခင္းခံလုိက္ရသည္ကို သိလုိက္ပါသည္။ အသက္ကိုဘဲ အေသခံေတာ့မယ္ မင္းတုိ႔ ကုလားဆုိးေတြကိုေတာ့ ငါပုိင္ဆုိင္တာမွန္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ မင္းတုိ႔မရေစရဘူး။ဟူ၍ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားပါသည္။
ဘူးခံေနေသာ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္ညွင္းဆဲၾကပါသည္။ ထုိညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ ၾကတဲ႔သူေတြထဲမွာ သူ႔ယာေျမမွာ ငွားရန္းလုပ္ကိုင္သူ ကုလားေလးလဲပါဝင္သည္ကို အခုမွ သိလုိက္ရပါသည္။ မေပါင္းသင့္ေသာသူကို မေပါင္းသင္းရဟု တုိ႔ုဗုဒၶစကားေတာ္ဟာ တကယ္ကို မွန္ေနပါေပါ့လား။ မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းကုလားဆုိးမ်ားက ဦးေမာင္ေမာင္ဦး၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ဓားမ်ားျဖင့္ မႊန္းထားၾကပါသည္။ အသက္ေသေအာင္မသတ္ၾကပါ။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦး၏ လိင္တံကို ဓားျဖင့္ျဖတ္၊လက္ေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားၿပီး နားရြက္ႏွစ္ဘက္ကိုလည္း ဓားႏွင့္ျဖတ္ၾက။ ေခ်ာေမာလွပေျဖာင့္စင္းလ်က္ေနေသာႏွာတံကိုလည္းဓားေတြနဲ႔လွီးျဖတ္ၾက၊လက္ေတြ ေပါင္ေတြကိုလည္း ဓားျဖင့္ ဟုိနားနဲနဲ သည္နားနဲနဲ ခုတ္လွီးထားသည္မ်ားမွာလည္း မၾကည့္ရက္စရာပါ။
မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ကုိ သတိမူေနၾက
လူကို ေသေအာင္မသတ္ပါဘဲ ေတာထဲမွာ လက္ေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားၿပီး ပစ္ထားခဲ႔ၾက ပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးအား ေျခာက္လခန္႔ၾကာသည္အထိ သူတုိ႔မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ႀကီး မပ်က္စီးသမွ် ႏွိပ္စက္ညွင္းဆဲထားၾကပါသည္။ သူတုိ႔တေတြ စာနပ္ရိကၡာမလုံေလာက္ေတာ့မွ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးကို ပစ္ထားခဲ႔ၿပီး ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္နုိင္ငံဘက္သို႔ ထြက္ေျပးသြားၾကပါေတာ့သည္။ ေတာထဲသို႔ ထင္းေခြသမားတစ္ေယာက္က ကူညီေပးလုိ႔သာ မိမိအိမ္သို႔ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္ေရာက္ခဲ႔ရပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္ဦး၏ အိမ္သားအားလုံးက လုံးဝကိုမမွတ္မိၾကပါ။ ေသၿပီဟူ၍ ထင္ထားၾကပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔၏ အစဥ္အလာတုိင္း ေသၿပီထင္၍ ရက္လည္ဆြမ္း၊ လလည္ဆြမ္းမ်ားကပ္ၿပီးေတာ့ မိသားစုမ်ားက ဆုေတာင္းအမွ်ေဝေပးေနၾကပါသည္။
ဦးေမာင္ေမာင္ဦးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြအားလုံး ဒီမူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ ကုလားဆုိးမ်ားကို အထူးသတိထား ကာကြယ္သြားၾကရမည္ျဖစ္သည္။ဟုုဆုိပါသည္။အကယ္၍ မကာကြယ္ဘဲ ကိုယ္ေနခ်င္သလုိ ေနၾကမည္ဆုိပါက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္တစ္မ်ိဳးလုံးကို အမ်ိဳးတုံး ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ သူတုိ႔တစ္ေတြက လုပ္ၾကမွာပါ။
အရုပ္ဆုိးသည့္ဘဝမုိ႔ အျပင္မထြက္ရဲ
သေဘာေကာင္း မေနာေကာင္း လူသန္႔လူေခ်ာဦးေမာင္ေမာင္ဦးတစ္ေယာက္ မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ကုလားဆိုးမ်ား၏ ရက္စက္မႈအလီလီကို ခံစားခဲ႔ရကာ မိမိအိမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ပါေသာ္လည္း တစ္ကိုယ္လုံးကို ဓားခ်က္ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ မရႈမလွခံထားရသည့္အတြက္ လူထဲသူထဲ မသြားရဲေတာ့ဘဲ အရုပ္ဆုိးအႀကီးတန္ဘဝျဖင့္ အိမ္မွာပင္ ေရာဂါေဝဒနာျပင္းထန္စြာနဲ႔ ေသဆုံးသြားရပါေတာ့သည္။ မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔ကုလားဆုိးမ်ားကိုေတာ့ ဘယ္ကမၻာ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္ဘုံဘဝေရာက္ ခြင့္လႊတ္သီးခံသြားမည္မဟုတ္ပါ။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္လ်က္ အသက္ထြက္သြားရွာပါသည္။အျဖစ္အပ်က္ေတြအားလုံးကို ၿခဳံငုံသုံးသပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အလုပ္ရွင္ရခုိင္လူမ်ိဳးကို အလုပ္သမားကုလားက အကြက္ဆင္ သတ္လုိက္တဲ႔ ျဖစ္ရပ္ဆုိးတစ္ခုပါလား ….
လာဘ္မစားလုိ႔ နားရြက္ ၊ ႏွာေခါင္းျဖတ္ခံရ
မႈခင္းျဖစ္ခ်ိန္ကာလ= ၁၉၅၆/၅၇-ခုႏွစ္၊ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕၊အလယ္ရပ္ကြက္မွာပင္ေနသူ အသက္(၄၁)ႏွစ္ရွိ ဦးကၽြန္းေတာင္းဆုိသည့္ လူတစ္ေယာက္လည္းရွိပါေသးသည္။ မူဂ်ာဟစ္ကာဆိန္းတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံရၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ႏွိပ္စက္ခံရကာ အသက္မေသ ရုံတမယ္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ဘဝကို ေရာက္ခဲ႔ရတာပါ။ ဦးကၽြန္းေတာင္း၏ ဘဝရပ္တည္မႈ ဟာ ေျမစာရင္း႒ာနမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္တဲ႔ အစုိးရဝန္ထမ္းတစ္ဦးပါ။ ကုလားဆုိးမ်ားက သူတုိ႔လုုိခ်င္သည့္ေျမဝုိုင္းကိစၥကို ရဖုိ႔ရန္ ဦးကၽြန္းေတာင္းထံ လာဘ္ထုိး၍ ေတာင္းဆုိၾကပါသည္။ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ပင္ လာဘ္ထုိးေတာင္းဆုိပါေသာ္လည္း ဦးကၽြန္းေတာင္းကမေပးပါ။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရွိတဲ႔သူျဖစ္ေနေလေတာ့ ကုလားဆုိးမ်ားလုိခ်င္တဲ႔ေျမယာကိုလုံးဝမေပးပါ။ သူတုိ႔ခုိင္းသမွ်ကိုလည္း လုပ္ကိုင္မေပးရမလားဆုိၿပီး ဦးကၽြန္းေတာင္းကို မရရေအာင္ဖမ္းဆီးၿပီး ေသလုေမ်ာပါႏွိပ္စက္ၾကပါသည္။ခႏၶာကိုယ္ တစ္ကိုယ္လုံးကို ဓားေတြနဲ႔မႊန္းထားၿပီး ႏွားရြက္၊ႏွာေခါင္းႏွင့္ လိင္တန္တုိ႔ကိုလည္း ျဖတ္ေတာက္ပစ္လုိက္ၾကပါေသးသည္။
ဦးကၽြန္းေတာင္းလည္း ကုလားဆုိးေတြရဲ႕ ႏွိပ္စက္ျခင္းကို ခံရကာ သူတုိ႔လက္ထဲကေန လြတ္လာၿပီးေနာက္ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ ၾကာတဲ႔အခ်ိန္မွာ အသက္ဆုံးပါးသြားပါေတာ့သည္။
စစ္ေသြးၾကြ ကုလားသူပုန္မ်ား
ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကို သူတို႔ကုလားဆုိးေတြက သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ႀကံစည္ေနၾကတာပါ။ ဖ်ာတစ္ေနရာစာရလွ်င္ ရပါေစ သူတုိ႔ကုလားဆုိးေတြက ရေအာင္ယူမွာပါ။ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြကိုလည္း ရန္သူသေဘာထားၿပီးဆက္ဆံတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္ေတြအေနနဲ႔ ဘုမသိ ဘမသိ သေဘာေကာင္းျပေနလုိ႔ လက္ခံေနလုိ႔ကေတာ့ သူတုိ႔လက္ေအာက္ကို မၾကာခင္ေလးတင္ ေရာက္သြားၿပီး အသက္ေပ်ာက္ၾကရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတုိ႔ကုလားဆုိးေတြက အားသာလာတဲ႔တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို တုိက္ထုတ္ပစ္မွာပါ။ မယုံမရွိပါနဲ႔ အိႏၵယနုိင္ငံကေန ခြဲထြက္ခြင့္ေတာင္းဆုိ ခဲ႔ၾကတယ္၊ သူတုိ႔တစ္ေတြကုိ ခြဲထြက္ခြင့္ေပးလုိက္ရတာ အာဖဂန္နစၥတန္ဆုိတဲ႔နုိင္ငံတစ္ခု၊ ဒါတင္မကေသးပါဘူး ၁၉၄၇-ခုႏွစ္တုံးက လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ေန႔ဆုိၿပီး ေၾကြးေက်ာ္ကာ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားကို အိႏၵိယနုိင္ငံ “ ဂ်နီ၀ါနာနာဘတ္ စစ္တေကာင္း နာဝါကာလီ” ခရုိင္အတြင္းမွာ လူေပါင္းေထာင္ေက်ာ္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။
မိဘေရွ႕မေရွာင္ ကုလားမုဒိမ္းေကာင္
ဖတ္ဖူးထားတဲ႔စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ၁၉၁၅-ခုႏွစ္၊ တူရကီနုိ္င္ငံမွ အစြန္းေရာက္ကုလားဆုိး မ်ားက အာေမးနီးယားနုိင္ငံမွာ လူတစ္သန္းေက်ာ္ကို အစေဖ်ာက္သတ္ပစ္ခဲ႔ၾကဘူးပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၁၉၅၀/၅၁ ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီးမွာ ေတာင္ကိုးရီးယားႏွင့္ ေျမာက္ကုိးရီးယား စစ္ျဖစ္စဥ္ကာလ ကုလသမဂၢ မွ အကူစစ္တပ္ ပုိ႔လႊတ္လုိက္ေတာ့ တူရကီ ကုလားစစ္သားမ်ားပါလာၿပီး ေဒသခံမ်ားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က် မြတ္စလင္ကုလားတုိးပြားလာကာ ေျမာက္ကိုးရီးယားစစ္ေသြးၾကြ လူေပါင္း(၂၀၀)ေက်ာ္မွ စတင္တိုးပြားလာတာ အခုလက္ရွိ (၂၀၁၀-ခုႏွစ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားတုိးပြားေနၿပီလဲ စဥ္းစားစရာပါ။ ၁၈၆၀-ခုႏွစ္က လဘႏြမ္နုိင္ငံမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေပါင္း (၁၀၀၀)ေက်ာ္ကို အခ်က္ျပၿပီး ရုတ္တရက္ႀကီး သတ္ျဖတ္ ပစ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္ျပည္မွာၾကည့္ေလ ၁၉၄၀-ခုႏွစ္က အျပစ္မဲ႔ရခုိင္ ျပည္သူ ငါးေသာင္းေက်ာ္ကို သတ္ျဖတ္ၿပီး၊ ရခုိင္သမီးပ်ိဳေတြကိုေတာ့ နုိင္ထက္စီးနင္း အတင္းအဓမၼ မုဒိမ္းက်င့္လုိက္ၾကတာ မိဘေတြရဲ႕ေရွ႕မွာေတာင္ မေရွာင္ၾကဥ္ဘူး ယုတ္မာရက္စက္မႈကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ သူတုိ႔ကုလားဆုိးေတြဘဲ အစြန္းေရာက္ညစ္ပတ္ယုတ္မာေနၾကတာပါ။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွိၾကပါ
၁၉၄၈/၄၉ ေလာက္က အိႏိၵယပိုင္ေျမမ်ားကို မသိေယာင္တစ္မ်ိဳး သိသေယာင္တစ္မ်ိဳး လုယူသိမ္းပုိက္ၾကတယ္ေလ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပို္င္း ပါကစၥတန္နုိင္ငံ ဆုိတာ အိႏၵိယနုိင္ငံ ကေနသီးျခားခြဲထြက္ခြင့္ေပးလုိက္ရဘူးတယ္။ အခုဆုိ အဲဒီနုိင္ငံမွာ မူစလင္ကုလားလူဦးေရ သန္းတစ္ရာေက်ာ္ေနၿပီဆုိဘဲ၊ ခရစ္ႏွစ္ ၆၃၂-ခုႏွစ္ဆီက ေဂ်ရုစလင္ကို သိမ္းပုိက္၊၆၄၀-ခုႏွစ္မွာ အိႏၵိယား၊ ေျမာက္အာဖရိက၊စပိန္နုိင္ငံ စတဲ႔ေနရာေတြကုိ သူတုိ္႔မူစလင္ကုလားဆုိးေတြက သိမ္းပုိက္လုိက္ၾကတာေလဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ ကုလားဆုိးေတြကို အေပါင္းအသင္း မလုပ္ဖုိ႔နဲ႔၊ စီးပြားတြဲမလုပ္ၾကဖုိ႔၊ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈဆိုတ႔ဲေနရာအခန္းက႑ေတြပါ လုံးဝကုလားဆိုးမ်ားႏွင့္ မေပါင္းၾကဖုိ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးအေပၚမွာ သစၥာရွိၾကဖုိ႔၊ ကိုယ္႔ရခုိင္လူမ်ိဳးခ်င္းသာ ထိန္းျမားလက္ထပ္ၾကဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြကုိ အသိေပးပါရေစ။
ရခုိင္ျပည္သူတစ္ဦး
(ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံႏွင့္ လက္နက္နကိုင္တုိ႔၏ မဟာဗ်ဴဟာ (၃၀.၄.၂၀၁၂) စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
No comments:
Post a Comment